Yağmur desem?

Ankara son iki gündür yağmura teslim oldu. Alışık olduğum bir yağış biçimi değildi bu. Güneşin sıcaklığını hissederken aniden bastıran şiddetli bir yağmur yollarda seylabeler oluşturdu. Aradan yarım saat geçmeden bu kez hava karardı ve yine şiddetli bir yağmur. Bu durum kendini tekrar eder bir şekilde akşama kadar sürdü. Kâh güneşli, kâh karanlık bir gökyüzüyle muhatap etti bizi.

Mutsuz muydum bu durumdan?
Yağmurun yağışında birçok kişi gibi huzur bulanlardanım. Onunla ancak ve ancak mutlu olurum ben.

Yağmuru her daim uzaktan sevmişimdir. Öyle fazla ıslanmayı göze alamam. Cam arkasından, saçak altından, balkonun kıyısından seyretmeye bayılırım. Bu yağmuru daha az sevdiğim anlamına gelmiyor. Yağışını seyretmek ruhuma iyi geliyor. Eğer dışarda yakalanmışsam yağmura, hafifçe ıslanıp sığınacak bir yer arıyorum. Söylenmeden, nefret etmeden, "ah bir yağsın mübarek" deyip çok yağınca da lanet okuyanlardan olmadan sadece izliyorum.

Üniversitede iken ezberlediğim ilk şiir Tevfik Fikret'in "Yağmur" şiiriydi. Şarkılarda da önemli bir tema olarak karşımıza çıkıyor yağmur - ki sözüm bitince o şarkılara geçeceğim.-

Geçen hafta kaybettiğimiz yönetmen Metin Erksan'ın efsane filmi "Sevmek Zamanı" yağmurlu bir günle başlar. Sonbahar hem yağmurun hem de sevmenin zamanıdır. Kahramanın bir surete aşık olması gibi yağmur da bu temayı perçinler. Uzun uzun cümleler kurmaya lüzum yoktur, yağmuru göstermek, sesini duyurmak, adını anmak kâfidir. Yeni Türkü'nün "Resim" şarkısıyla harmanlanmış bu videoyu izleyin derim, zira "Sevmek Zamanı"nın en güzel yağmur görüntülerini içerir. Sevmek Zamanı için yağmur filmidir diyebiliriz.

Gelelim şarkılara:
İlki Gökhan Kırdar'dan, yağan bir yağmuru resmediyormuşçasına kulağımıza gönderen bir şarkı olacak (özellikle akustik versiyonunu seçtim, bu şekilde büyüleme gücünün arttığını düşünüyorum, bendeki etkisi o):

İkincisi ise doğrudan yağmura seslenen bir istanbul şarkısı; ama beni yıllar öncesinin Ankara'sına ışınlayabiliyor. Şarkı, Kesmeşeker grubuna ait, buyrun sevin lütfen:

Üçüncü şarkı ise bütünüyle İstanbul şarkısı. Belleğimizde derin izleri olan, bir kuşağın neredeyse şifrelerini eserlerinde barındıran MFÖ (bu şekilde yazınca onlara haksızlık ediyormuşum hissine kapılıyorum, halbuki onlar; Mazhar, Fuat, Özkan olarak anılmalı.) nün şarkısı:

Şimdiye kadar hızlı bir tempoda akan, eğlenceli olan bir şarkıyla karşılaşmadınız. Nedeni belli değil mi?
yağmur = hüzün.

Burada kuralı bozuyoruz.

Yağmurun yakıştığı en güzel şarkılardan biriyle devam edelim. Yağan yağmurun ardından uykusu kaçan bir çocuk gibi annesine sığınmış (ama ne hikmetse) bir başına ağlayanların şarkısı. Hepsi sevdadanmış efendim. Ezginin Günlüğü'nün "Oyun" albümündeydi "Düşler Sokağı" ve biz çok severdik. Tempolu olmasına rağmen hüzünlü bir yapısı var.

Yine çok sevdiğim bir şarkıyla "yağmur" faslını kapatacağım. Ne tesadüftür ki Teoman'ın en sevdiğim şarkısının adı da "Yağmur" Çok uzaklardan çağıran bir yağmur bu:

Varsa yağmur şarkılarınız, lütfen eklemekten kaçınmayın.
Eylül yaklaşırken yağmurun da yaklaştığının bilincinde olarak çekiliyorum huzurunuzdan.